“Ne vous inquiétez pas, il est gentil !”
Pour ceux qui fréquentent les squares, il saute aux yeux que de nombreux Bruxellois ont adopté un chien durant la crise sanitaire. Dans cet article, nous vous proposons de regarder ensemble en quoi cette augmentation de la population canine peut affecter la vie du quartier.
Commençons par le constat : les squares arrivent vite à saturation dès qu’il y a un rayon de soleil. C’est inévitable vu la densité du quartier et cela crée parfois des tensions puisqu’il faut se partager un espace limité. Cohabiter en si grand nombre n’est pas toujours facile, c’est une évidence. Si vous ajoutez à cela la présence de nombreux chiens dont certains propriétaires ont oublié les règles élémentaires du civisme et de la prudence, la situation peut rapidement s’envenimer.
Du côté des propriétaires de chiens, on dira qu’il n’y a pas assez d’espaces dédiés à leur animal de compagnie, le petit enclos au square Gutenberg ne pouvant suffire à accueillir tous les toutous du quartier. On ajoutera aussi qu’il est impératif pour la bonne santé des animaux qu’ils puissent se dégourdir les papattes plusieurs fois par jour.
De l’autre côté, on vous dira que le nombre de déjections canines dans l’espace public a explosé et que de grands chiens laissés en liberté dans les parcs sont un danger pour les chihuahuas et autres petits canidés ainsi que pour les enfants. On reprochera aussi aux propriétaires de chiens de grignoter et abîmer des espaces verts déjà trop rares, comme à l’avenue Palmerston, au détriment du commun des riverains.
Insistons un instant sur la question de la sécurité. Un chien est un animal imprévisible et ce n’est qu’après un accident que l’on se rend compte qu’il n’était pas si inoffensif que ça. Les très nombreux faits divers, souvent dramatiques, sont là pour nous le rappeler. En Belgique, une étude de l’UCLouvain a estimé à 35.000 le nombre de morsures par an, c’est-à-dire près de 100 par jour. Bref, le sujet ne peut pas être pris à la légère.
Que faire ?
Rappelons tout d’abord que le règlement général de police est très clair sur le sujet : les chiens doivent être tenus en laisse dans l’espace public, en ce compris les parcs, et les propriétaires doivent veiller à ce qu’ils n’incommodent pas les autres usagers (art. 110 et suivants). Concrètement, cela signifie qu’aucun chien ne peut être laissé en liberté dans le quartier en dehors de l’espace qui leur est dédié au square Gutenberg. Mais ces dispositions appliquées de manière trop rigide iraient à l’encontre du bien-être animal, qui aurait toutefois également dû être envisagé par le propriétaire en amont de l’acquisition de l’animal en question ; le problème est complexe, nous ne sommes donc pas beaucoup plus avancés.
Voici trois pistes de réflexion :
- Prévoir des plages horaires spécifiques durant lesquelles les chiens pourraient courir en liberté dans les parcs. Quiconque s’est déjà baladé dans le square Ambiorix tôt le matin aura pu constater que cette piste est déjà en partie réalité et qu’elle ne crée pas de réelles nuisances. La Ville envisage d’ailleurs cette possibilité qui existe dans d’autres parcs, mais son application se révèle difficile dans les quartiers qui ne disposent que de peu d’espaces verts.
- Que la Ville organise une campagne de sensibilisation auprès des propriétaires de chiens. Après tout, la très grande majorité d’entre eux sont irréprochables et ce n’est qu’à une minorité qu’il faudrait rappeler les règles à respecter. Cette campagne pourrait se faire grâce à des affiches (en veillant à ne pas transformer l’espace public en un immense panneau d’affichage), mais également en allant rencontrer directement les personnes concernées dans les parcs.
- Adopter une approche plus répressive/préventive en assurant une présence de la police ou de Bravvo (service de prévention de la Ville) dans les parcs. La règlementation existe, il ne reste qu’à l’appliquer. Ne soyons pas naïfs, certaines personnes resteront toujours imperméables à la prévention, les sanctions sont là pour elles. Cela permettrait d’ailleurs de limiter d’autres formes de nuisances puisque rappelons par exemple que les haut-parleurs portables qui diffusent de la musique dans l’espace public sont également interdits (art. 91), mais… ne nous égarons pas !
Si vous avez d’autres idées, n’hésitez pas à nous les transmettre ou à les adresser directement au cabinet de l’échevine en charge du bien-être animal et de la propreté publique, Madame Zoubida Jellab.
Amaury Bourdon
EN: Dogs in the Squares
“Don’t worry, he’s friendly!
For those who frequent the squares, it is obvious that many Brussels residents adopted a dog during the health crisis. In this article, we propose to look together at how this increase in the dog population can affect neighbourhood life.
Let’s start with the facts: the squares quickly reach saturation point as soon as there is a ray of sunshine. This is unavoidable given the density of the neighbourhood and it sometimes creates tensions as they have to share a limited space. It’s obvious that living together in such large numbers is not always easy. If you add to this the presence of many dogs, some of whose owners have forgotten the basic rules of civic-mindedness and caution, the situation can quickly become more serious.
Dog owners say that there are not enough spaces dedicated to their pets, and the small enclosure in Gutenberg Square is not enough to accommodate all the neighbourhood’s pooches. We would also add that it is imperative for the good health of the animals that they can stretch their paws several times a day.
On the other hand, you will be told that the number of dog droppings in public spaces has exploded and that large dogs left loose in parks are a danger to Chihuahuas and other small canines as well as to children. Dog owners are also blamed for nibbling and damaging already scarce green spaces, such as Palmerston Avenue, to the detriment of the common resident.
Let us insist for a moment on the question of safety. A dog is an unpredictable animal and it is only after an accident that we realise that it was not as harmless as all that. The numerous, often dramatic, incidents are there to remind us of this. In Belgium, a study by the UCLouvain estimated the number of bites at 35,000 per year, i.e. almost 100 per day. In short, the subject cannot be taken lightly.
What can be done about it?
First of all, let’s remember that the general police regulations are very clear on the subject: dogs must be kept on a leash in the public space, including parks, and owners must ensure that they do not disturb other users (art. 110 and following). In concrete terms, this means that no dog may be left free in the neighbourhood outside the area dedicated to them in Gutenberg Square. But these provisions, if applied too rigidly, would run counter to animal welfare, which should also have been considered by the owner before acquiring the animal in question; the problem is complex, so we are not much further ahead.
Here are three ideas for consideration:
Provide specific time slots during which dogs can run free in parks. Anyone who has ever taken an early morning stroll in Ambiorix Square will have noticed that this is already partly a reality and that it does not create any real nuisance. The city is considering this possibility, which exists in other parks, but it is difficult to implement in neighbourhoods with little green space.
The City organises an awareness campaign for dog owners. After all, the vast majority of them are blameless and only a minority should be reminded of the rules. This could be done through posters (taking care not to turn the public space into a huge billboard), but also by going to meet the people concerned directly in the parks.
Adopt a more repressive/preventive approach by ensuring a presence of the police or Bravvo (the City’s prevention service) in the parks. The rules exist, they just need to be enforced. Let’s not be naïve, some people will always remain impervious to prevention, the sanctions are there for them. This would also make it possible to limit other forms of nuisance, since we should remember, for example, that portable loudspeakers that play music in the public space are also prohibited (art. 91), but… let’s not get lost!
If you have any other ideas, please do not hesitate to send them to us or directly to the office of the alderman in charge of animal welfare and public cleanliness, Ms Zoubida Jellab.
Amaury Bourdon
NL: Honden op de Squares
“Maak je geen zorgen, hij is vriendelijk!”
Voor wie de pleinen frequenteert, is het duidelijk dat veel Brusselaars tijdens de gezondheidscrisis een hond hebben geadopteerd. In dit artikel stellen wij voor om samen te bekijken hoe deze toename van de hondenpopulatie het leven in de wijk kan beïnvloeden.
Laten we met de feiten beginnen: de pleinen bereiken snel het verzadigingspunt zodra er een zonnestraal is. Dit is onvermijdelijk gezien de dichtheid van de wijk en het leidt soms tot spanningen omdat zij een beperkte ruimte moeten delen. Het is duidelijk dat samenleven in zulke grote aantallen niet altijd gemakkelijk is. Voeg daarbij de aanwezigheid van veel honden, waarvan sommige eigenaren de basisregels van burgerzin en voorzichtigheid zijn vergeten, en de situatie kan snel ernstiger worden.
Hondenbezitters zeggen dat er niet genoeg ruimte is voor hun huisdieren en dat de kleine omheining op het Gutenbergplein niet volstaat om alle honden van de buurt te herbergen. Wij voegen daaraan toe dat het voor de gezondheid van de dieren absoluut noodzakelijk is dat zij hun pootjes verscheidene malen per dag kunnen strekken.
Aan de andere kant krijgt u te horen dat het aantal hondenpoepjes in de openbare ruimte explosief is toegenomen en dat grote honden die in parken worden losgelaten een gevaar vormen voor chihuahua’s en andere kleine hondachtigen, en ook voor kinderen. Hondenbezitters wordt ook verweten dat zij knabbelen aan en schade toebrengen aan reeds schaarse groene ruimten, zoals Palmerston Avenue, ten nadele van de gewone bewoner.
Laten we even stilstaan bij de kwestie van de veiligheid. Een hond is een onvoorspelbaar dier en pas na een ongeval beseffen we dat hij niet zo ongevaarlijk was als alles. De talrijke, vaak dramatische, incidenten zijn er om ons daaraan te herinneren. In België raamde een studie van de UCLouvain het aantal beten op 35.000 per jaar, d.w.z. bijna 100 per dag. Kortom, het onderwerp mag niet licht worden opgevat.
Wat kan er aan gedaan worden?
In de eerste plaats zij eraan herinnerd dat het algemeen politiereglement hierover zeer duidelijk is: honden moeten in de openbare ruimte, met inbegrip van parken, aan de lijn worden gehouden en de eigenaars moeten ervoor zorgen dat zij de andere gebruikers niet hinderen (art. 110 en volgende). Concreet betekent dit dat geen enkele hond buiten de voor hem bestemde ruimte op het Gutenbergplein mag worden losgelaten in de buurt. Maar deze bepalingen zouden, indien zij te rigide zouden worden toegepast, indruisen tegen het welzijn van dieren, waarmee ook de eigenaar rekening had moeten houden alvorens het dier in kwestie aan te schaffen; het probleem is complex, dus we zijn nog niet veel verder.
Hier zijn drie ideeën om te overwegen:
Bepaal specifieke tijdstippen waarop honden vrij mogen rondlopen in parken. Wie ooit ‘s morgens vroeg op het Ambiorixplein heeft gewandeld, zal hebben gemerkt dat dit al gedeeltelijk realiteit is en dat het geen echte overlast veroorzaakt. De stad overweegt deze mogelijkheid, die ook in andere parken bestaat, maar die moeilijk uitvoerbaar is in wijken met weinig groen.
De stad organiseert een sensibilisatiecampagne voor hondenbezitters. Immers, de overgrote meerderheid van hen treft geen blaam en slechts een minderheid moet aan de regels worden herinnerd. Dit kan gebeuren door middel van affiches (waarbij ervoor moet worden gezorgd dat de openbare ruimte niet in een groot reclamebord verandert), maar ook door de betrokkenen rechtstreeks in de parken te ontmoeten.
Een meer repressieve/preventieve aanpak aannemen door te zorgen voor de aanwezigheid van de politie of Bravvo (de preventiedienst van de Stad) in de parken. De regels bestaan, ze moeten alleen gehandhaafd worden. Laten we niet naïef zijn, sommige mensen zullen altijd ongevoelig blijven voor preventie, de sancties zijn er voor hen. Op die manier zouden ook andere vormen van overlast kunnen worden beperkt, want we mogen bijvoorbeeld niet vergeten dat draagbare luidsprekers die muziek afspelen in de openbare ruimte ook verboden zijn (art. 91), maar… laten we niet afdwalen!
Mocht u nog andere ideeën hebben, aarzel dan niet ze ons te doen toekomen of rechtstreeks aan het kabinet van de schepen belast met dierenwelzijn en openbare netheid, mevrouw Zoubida Jellab.
Amaury Bourdon